Κατά καιρούς, όλοι έχουμε δει ιστορίες στον Τύπο σχετικά με αντικείμενα κοντά στη Γη που πρόκειται να χτυπήσουν τη Γη σε κάποια ημερομηνία στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Μερικές φορές η IAU αναφέρεται στην ιστορία. Ο στόχος εδώ είναι να περιγράψουμε εν συντομία ποια είναι η συνήθης πρακτική όταν ανακαλύπτεται ένα NEO και ποιος ρόλος μπορεί να θεωρηθεί ότι παίζει η IAU σε αυτή τη διαδικασία. Στην πραγματικότητα, η βασική διαδικασία είναι η ίδια είτε η ανακάλυψη αφορά έναν κομήτη, ένα αντικείμενο της ζώνης Kuiper, έναν αστεροειδή της κύριας ζώνης ή οποιοδήποτε άλλο μικρό σώμα στο Ηλιακό Σύστημα. Όταν ένας παρατηρητής ανακαλύπτει ένα σώμα που κινείται σε σχέση με το φόντο, οι πληροφορίες αποστέλλονται πάντα στο IAU Minor Planet Center (MPC) που βρίσκεται στο Smithsonian Astrophysical Observatory στο Cambridge, MA, ΗΠΑ.
Αυτές οι πληροφορίες πρέπει πάντα να δίνουν τη θέση του σώματος (Δεξιά Ανάληψη και Απόκλιση) και την ώρα της παρατήρησης (με χρήση UT) για κάθε παρατήρηση που γίνεται. Οι περισσότεροι παρατηρητές θα προσπαθήσουν να λάβουν τουλάχιστον τρία τέτοια σετ παρατηρήσεων κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αν και οι παρατηρητές μπορεί να προσπαθήσουν να εξαγάγουν μια τροχιά για το αντικείμενο από τις παρατηρήσεις τους, αυτή η τροχιά συνήθως δεν αποστέλλεται στο MPC, η τροχιά που δημοσιοποιείται προέρχεται από υπολογισμούς που έγιναν στο MPC. Με δεδομένα από μία μόνο νύχτα, μπορεί να προσδιοριστεί μόνο η πιο ωμή τροχιά. Ως επί το πλείστον, οι αρχικοί ανακαλυπτές έχουν προγραμματίσει περαιτέρω νύχτες στο τηλεσκόπιο ή γνωρίζουν συναδέλφους που έχουν χρόνο τηλεσκόπιου, έτσι ώστε πρόσθετες παρατηρήσεις του σώματος να είναι αυτονόητες. Αυτές είναι συνήθως επαρκείς πληροφορίες για να επιτρέψουν στο MPC να δημιουργήσει μια λογική τροχιά και η ανακάλυψη ανακοινώνεται, γενικά ως μέρος του συστήματος Ηλεκτρονικού Κυκλικού MPC. Προκειμένου να επιτευχθεί μια πιο αξιόπιστη τροχιά, απαιτούνται περαιτέρω παρατηρήσεις, καλά διαχωρισμένες τόσο στον χώρο όσο και στον χρόνο από τις παρατηρήσεις της ανακάλυψης. Για τα περισσότερα σώματα στο Ηλιακό Σύστημα, αυτές οι παρατηρήσεις λαμβάνονται ως μέρος άλλων προγραμμάτων, συνήθως σε χρονική κλίμακα μηνών, και αυτό είναι απολύτως επαρκές για να επιτρέψει τη μόνιμη καταγραφή του σώματος.
Οι αρχικοί ανακαλύπτοντες μπορεί, για διάφορους λόγους, να μην είναι σε θέση να αποκτήσουν οι ίδιοι πρόσθετες παρατηρήσεις. Για να βοηθήσει τη διαδικασία απόκτησης πρόσθετων παρατηρήσεων, το MPC παράγει μια λίστα που είναι γενικά διαθέσιμη με αντικείμενα που χρειάζονται περαιτέρω παρατηρήσεις και είναι ορατά επί του παρόντος, έτσι ώστε οι παρατηρητές με χρόνο τηλεσκοπίου να μπορούν να κάνουν ιδιαίτερη προσπάθεια για να παρατηρήσουν αυτά τα αντικείμενα, διασφαλίζοντας έτσι ότι τα στοιχεία του η τροχιά είναι ασφαλής. Τα Κοντά στη Γη Αντικείμενα είναι περίεργα στο ότι είναι πολύ πιο εύκολο να ανιχνευθούν όταν βρίσκονται κοντά στη Γη και έτσι φαίνεται να κινούνται πολύ γρήγορα στο φόντο και, εκτός εάν ληφθούν πρόσθετες παρατηρήσεις πολύ γρήγορα, το σώμα μπορεί να χαθεί. Σε αυτήν την περίπτωση, το MPC μπορεί να γίνει προληπτικό και να ζητήσει παρατηρήσεις από γνωστούς παρατηρητές ή να απελευθερώσει μια προκαταρκτική τροχιά, με μεγάλες ράβδους σφάλματος, έτσι ώστε άλλοι παρατηρητές να γνωρίζουν περίπου πού στον ουρανό βρίσκεται αυτό το συγκεκριμένο αντικείμενο, ώστε να μπορούν να πραγματοποιήσουν μια ψάξτε το. Μερικές φορές βρίσκεται σε αρχειακά αρχεία.
Το πρόβλημα στο οποίο αναφέρθηκα στην πρώτη πρόταση εμφανίζεται όταν οι προβλέψεις για τη μελλοντική κίνηση του σώματος, με βάση τη μάλλον κακή αρχική τροχιά, δείχνουν ότι η σύγκρουση με τη Γη είναι μια πολύ απομακρυσμένη πιθανότητα κάποια στιγμή στο μακρινό μέλλον. Το δίλημμα είναι προφανές.
Εάν η τραχιά τροχιά δεν απελευθερωθεί, υπάρχει μικρή πιθανότητα να ληφθούν περαιτέρω παρατηρήσεις. Εάν η τροχιά απελευθερωθεί, είναι αναπόφευκτο ότι κάποιος θα υπολογίσει στο μέλλον και θα διαπιστώσει ότι υπάρχει μια μικρή πιθανότητα σύγκρουσης της Γης.
Το IAU Minor Planet Center είναι κεντρικό στη διαδικασία καθώς λειτουργεί επί του παρόντος, και επομένως δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Τύπος συχνά αναφέρει ότι «η IAU ανακοινώνει ότι ένας αστεροειδής μπορεί να χτυπήσει τη Γη το 20XX».
Εκτός από το ότι είναι συν-χορηγοί του MPC, το Τμήμα ΙΙΙ της IAU έχει επίσης μια Ομάδα Εργασίας για Αντικείμενα κοντά στη Γη (Πρόεδρος D. Morrison). Δεν είναι ως WG που εμπλέκεται άμεσα σε παρατηρήσεις (αν και μεμονωμένα μέλη μπορεί φυσικά να είναι παρατηρητές), ο ρόλος του είναι να προωθήσει την επιστήμη και την κατανόηση των Αντικειμένων κοντά στη Γη. Αποτελείται από έναν αριθμό ειδικών στον τομέα και πολλά από τα μέλη του, όπως είναι φυσικό, συχνά προσεγγίζονται από τον Τύπο για σχολιασμό.
Η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (IAU) ιδρύθηκε το 1919. Αποστολή της είναι να προάγει και να προστατεύει την επιστήμη της αστρονομίας σε όλες τις πτυχές της μέσω διεθνούς συνεργασίας. Τα μεμονωμένα μέλη του είναι επαγγελματίες αστρονόμοι σε όλο τον κόσμο, στο Ph.D. επίπεδο ή πέρα και δραστηριοποιείται στην επαγγελματική έρευνα και εκπαίδευση στην αστρονομία. Ωστόσο, η IAU διατηρεί φιλικές σχέσεις και με οργανισμούς που περιλαμβάνουν ερασιτέχνες αστρονόμους στα μέλη τους. Τα εθνικά μέλη είναι γενικά άτομα με σημαντικό επίπεδο επαγγελματικής αστρονομίας. Η IAU αποτελείται από 8.858 Μεμονωμένα Μέλη σε 85 διαφορετικές χώρες παγκοσμίως, εκ των οποίων τα 62 είναι Εθνικά Μέλη (σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Αυγούστου 2006).
Η IAU χρησιμεύει επίσης ως η διεθνώς αναγνωρισμένη αρχή για την ανάθεση ονομασιών σε ουράνια σώματα και τυχόν επιφανειακά χαρακτηριστικά σε αυτά.
